தன்னைப் பறையனாய் பாவித்த பாரதி

“பறையருக்கும் இங்கு- தீய

புலையருக்கும் விடுதலை

பரவரோடு மறவருக்கும்

குறவருக்கும் விடுதலை”

என்று சுதந்திர கீதம் இசைத்தவன் மகாகவி பாரதி.

“என்று தணியும் இந்த சுதந்திர தாகம்

என்று மடியும் எங்கள் அடிமையின் மோகம்”

என்று அடிமை மனோபாவத்தைச் சாடி மனம் நொந்து பாடியவன் பாரதி.

ஆயினும் அவன் அடிமையாக இருக்க ஆசைப்பட்டான். யாருக்கு? கண்ணனுக்கு, கண்ணன் என்ற உருவகத்தின் மூலம் பல கருத்துக்களை பாடலால் புனைந்தவன் பாரதி. அத்தகைய புனைவுகளில் ஒன்றுதான் கண் ணன் என் ஆண்டான்.

ஆண்டவனுக்குத் தன்னை அடிமை யாக்கிக் கொண்ட ஆண்டாளை, மீராவை நாம் வரலாறாகவும் புராணமாகவும் அறிந் திருக்கிறோம். இது ஒரு ‘பாவம்’ - அதாவது தன்னை ஆண்டவனுக்கு ஏதாவதொரு உற வாக பாவித்துக் கொள்ளுதல் என்கிற உத்தி யாகும்.

அந்த வகையில் கண்ணனைத் தோழனாக, தந்தையாக, தாயாக, சேவகனாக, அர சனாக, சீடனாக, சற்குருவாக, குழந்தையாக, விளையாட்டுப் பிள்ளையாக, காதலனாக பாவித்துக் கவிதைகள் புனைந்திருக்கிறான் பாரதி.

இவ்வளவையும் பாடிய பாரதிக்கு கால காலமாய் அடிமைகளாக அவலவாழ்க்கை வாழும் பறையர் சமூகம் மனக் கண்ணில் விரிகிறது. கண்ணனை ஆண்டையாகவும் தன்னைப் பறையன் எனும் அடிமையாகவும் பாவித்துப் பா புனைகிறான்.

“தஞ்ச முலகினில் எங்கணுமின்றித் தவித்துத்த மொறி.

பஞ்சைப் பறையின் அடிமை புகுந்தேன்” என்று பாடலைத் தொடங்குகிறான்.

கண்ணனுக்கு அடிமையாய் இருப்ப தாகக் கூறிக் கொண்டு பறையர் குலமக்கள் பட்ட பாடுகளைக் கண் முன் கொண்டு வருகிறான். ஆண்டைகளிடம் அவர்கள் எப்படி யெல்லாம் கெஞ்சி வாழ்க்கையை நடத்த வேண்டியுள்ளது என்பதை

“காடுகழனிகள் காத்திடுவேன்- நின்றன்

காலிகள் மேய்த்திடுவேன்

பாடுபடச் சொல்லிப் பார்த்ததன் பின்னரென்

பக்குவம் சொல் ஆண்டே!

ஆண்டே - பக்குவம் சொல் ஆண்டே!”

“தோட்டங்கள் கொத்திச் செடிவளர்க்கச் சொல்லிச்

சோதனை போடு ஆண்டே!

காட்டு மழைக்குறி தப்பிச் சொன்னால் எனைக்

கட்டியடி ஆண்டே!

ஆண்டே - கட்டியடி ஆண்டே”

என்றப் பாடல் பத்திகள் வழி உணர்கிறோம்.

மழை வருமா வராதா என்பதைத் துல் லியமாகக் கணித்துச் சொல்லும் அனுபவத் திறன் பெற்றவர்களாகப் பறையர் குலத்தினர் இருந்தனர் என்பதை பாரதியின் பாடல் வரிகள் காட்டுகின்றன.

அவர்களின் வாக்கு தப்பினால் கட்டி அடிக்கப்பட்ட கொடுமை நடந்திருப்பதை யும் இதன் வழி அறிய முடிகிறது. என்னை அடியுங்கள் என்று அவர்கள் விரும்பி ஏற்றுக் கொண்டதாக இதற்கு பொருள் கொள்ளலாகாது. கண்ணனை ஆண்டையா கவும் தன்னைஅடிமையாகவும் பாவித்து பாடல் எழுதப்பட்டதால் உடன்பாடு நிலை யில் சமூக அவலத்தைக் காட்டும் தேவை கவிஞருக்கு ஏற்பட்டுள்ளது.

தங்களின் வாழ்க்கை முழுவதையும் ஆண்டைகளிடம் ஒப்படைத்துவிட்டு, கைகட்டி ஆண்டைகள் கொடுப்பதை மட் டும் கை நீட்டி வாங்கிப் பஞ்சையராய் வாழ்ந் ததைப் பின் வரும் பாடல்வரிகள் காட்டு கின்றன.

“துன்பமும் நோயும் பிடிமையும் தீர்த்துச்

சுகமருளல் வேண்டும்”

“பெண்டு குழந்தைகள் கஞ்சி குடித்துப்

பிழைத்திட வேண்டுமையே!”

“மானத்தைக் காக்கவோர் நாலு முழத்துணி

வாங்கித் தரவேணும்!

தானத்துக்குச் சில வேட்டிகள் வாங்கித்

தரவும் கடனாண்டே!

சிலவேட்டி - தரவும் கடனாண்டே!”

அடிமைகளாய் இருந்த பறையர் குலத் தினர் ஆண்டான்களின் பெருமை பேசி வாழ்ந் ததையும் தனது கவிதைக்கு இசைவாகப் பயன்படுத்திக் கொண்டான் பாரதி.

“அன்புடன் நின்புகழ் பாடிக்குதித்து நின்

ஆணை வழி நடப்பேன்.

ஆண்டே! ஆணை வழி நடப்பேன்”

“சேரி முழுதும் பறையடித்தேயருள்

கீர்த்திகள் பாடிடுவேன்

பேரிகை கொட்டித் திசைகள் அதிர நின்

பெயர் முழக்கிடுவேன்

ஆண்டே! பெயர் முழக்கிடுவேன்”

தாம் வாழ்ந்த காலத்தின் பல அவல நிலை களைப் பல்வேறு வழிகளில் வெளிப்படுத்திய வண்ணம் இருந்தவன் பாரதி. அவ னது பாடல்களை நுணுகி ஆய்வு செய்தால் அள்ள அள்ளக் குறையாத அமுத சுரபி போல் சமுதாயம் சார்ந்த பல தகவல்கள் பல கோணங்களில் கிடைத்துக் கொண்டே இருக்கும்.