Monday, December 5, 2011

சினிமாவின் சக்தி!

சினிமா என்கின்ற ஊடகத்தின் சக்தியோடு  திறமை சேரும்போதுதான் பிரபலத்தன்மை வந்துசேர்கிறது. பல நேரங்களில் ஒரு திரைப்படத்தின்  இயக்குநரைவிட அப்படத்தின் கதாநாயகனோ, கதாநாயகியோ பிரபலத்தன்மை உடையவர்களாக இருப்பர். ஆனாலும், சினிமாவின்  சக்தியை உணர்ந்து அதை வெளிக்கொண்டு வருவதில் அதிக பங்களிப்பவர் இயக்குநர்தான். அதனால்தான் சினிமாவை இயக்குநரின் களம் என சொல்கிறோம். சினிமாவின் படைப்பாளி, ஆசிரியன் என்பது இயக்குநராகத்தான் இருக்கமுடியும் எனச் சொல்கிறோம். மற்ற தொழில்நுட்ப கலைஞர்களும், நடிகர்களும் எத்தனை சிறப்பாக பங்களித்திருந்தாலும், சினிமாவின் அதிகபட்ச சக்திநிலையை வெளிக்கொண்டுவருவது இயக்குநர்தான்.

ஒரு இயக்குநரின் பல படங்களை ஒருசேர பார்க்கும்பொழுது அதில் ஒரு பொதுத்தன்மை இருக்கும். அது அந்த இயக்குநருக்கே உள்ள சினிமாவின் சக்தியை வெளிக்கொண்டு வரும் திறமைதான். சில நேரங்களில், எத்தனை அற்புதமான படங்களை இயக்கிய இயக்குநரா இந்தப் படத்தையும் இயக்கினார்? என்று நம்மை ஆச்சர்யப்பட வைக்கும் படங்களும் உண்டு. அங்கே அதற்கு காரணமாக இருப்பது, இயக்குநரின் திறமையில் ஏற்பட்ட மாபெரும் மாற்றம்தான். சினிமாவோடு கூடிய அவரது தொடர்பில் ஓர் இடைவெளி விழுந்திருக்கலாம். வயது, விரக்தி காரணமாக அவரின் திறமையில் மாபெரும் வேறுபாடு ஏற்பட்டு இருக்கலாம்.

ஒரு குறிப்பிட்ட நடிகர் அல்லது தொழில்நுட்ப கலைஞர் பங்குபெற்ற பல படங்களை ஒருசேர பார்க்கும்போது அந்தப் படங்களில் ஒரு பொதுத்தன்மையைப் பார்ப்பது அபூர்வமாகவே இருக்கும். காரணம்  அப்படங்களின் இயக்குநர்கள் வெவ்வேறு நபர்களாக இருப்பதுதான். சினிமாவின் சக்திநிலையை வெளிக்கொண்டு வருவதில் இயக்குநருக்குத்தான் முக்கிய பங்கு இருக்கிறது என்று சொன்னாலும், சில நேரங்களில் நடிகர்களும் தொழில்நுட்பக் கலைஞர்களும் இச்சக்திநிலையைக் கொண்டுவருவதில் பெரும் பங்கு அளித்திருப்பர். இதை பல இயக்குநர்களும் மனமுவந்து ஏற்றுக்கொள்வர். இதனால்தான் பல சிறந்த இயக்குநர்கள், வணிகரீதியான காரணங்களை மீறி ஒரு குறிப்பிட்ட தொழில்நுட்ப கலைஞர்கள் நடிகர்களோடு தொடர்ந்து பணியாற்றுகிறார்கள்.

அப்படிப்பட்ட நடிகர்கள், தொழில்நுட்ப கலைஞர்கள் தங்கள் திறமையை மட்டும் வெளிப்படுத்தாமல், சினிமாவின் சக்திநிலையை உணர்ந்து அதை வெளிக்கொண்டு வருவதில் இயக்குநருக்கு சாதகமாக இருப்பதுதான் அங்கே அவர்கள் கூட்டுக்கலைஞர்களாக, கூட்டுக்குடும்பமாக செயல்படுகிறார்கள். குரோசாவா  தன் பல படங்களில் ‘தொஷிரோ மிஃப்யுனை’ நடிக்க வைத்ததும், பெர்க்மன் ‘லிவ் ஷல்மன்’ மற்றும் ‘எர்லாண்ட் ஜோஸப்ஸனை’ தன் பல படங்களில் நடிக்க வைத்ததும், சத்யஜித் ரே ‘ஷெளமித்ரோ சட்டர்ஜி’, ‘மாதவி முகர்ஜி’யை தன் பல படங்களில் நடிக்க வைத்ததும் அப்படித்தான். 

சினிமாவின் சக்திநிலையை இவர்கள் எப்படி உணர்ந்திருக்கிறார்கள். எப்படி வெளிக்கொண்டு வந்திருக்கிறார்கள் என்பதைப் பற்றி அறியுமுன்பாக, சினிமாவின் சக்திநிலை என்று எதைச் சொல்கிறோம் எனச் சிந்திப்போம். சினிமா திரையில் நிகழவில்லை. பார்வையாளனின் மனதில்தான் நிகழ்கிறது. திரையில் நாம் பார்க்கும் காட்சி பார்வையாளனை, அவனின் அறிவு, உணர்வு, ஞாபகம், கற்பனை என்று பல்வேறு மட்டங்களில் எப்படி தட்டியெழுப்புகிறது என்பதில்தான் சினிமாவின் சக்திநிலை வெளிப்படுகிறது. இதை மிக எளிமையாக உணர்வுரீதியாகவும் வெளிப்படுத்தலாம், அறிவுபூர்வமாக உவமானமாகவும் வெளிப்படுத்தலாம், மனதைக் கவ்விப் பிடிக்கும் விதத்தில் கவித்துவமாகவும்  வெளிப்படுத்தலாம், நெஞ்சுக்குழி  வலிக்கும் விதத்தில் நெகிழச் செய்யும் விதத்திலும் வெளிப்படுத்தலாம்.

எளிமையாக, உணர்வுரீதியாக வெளிப்படுத்துதல் எனும்பொழுது எனக்கு ஸ்பானிய திரைப்படம் ஒன்று நினைவுக்கு வருகிறது. அப்படத்தின் தந்தையாக வரும் நபர் ஒரு ஜாலி பேர்வழி இரசிகர். மனைவி இருந்தாலும் பல பெண் சிநேகிதிகள். ஒளிவுமறைவு இல்லாமல் எல்லோருடனும் நட்பு, உறவு. அவர் கேன்சர் நோயால் பாதிக்கப்பட்டு சில நாட்கள்தான் உயிரோடு இருப்பார் எனும் நிலையில் மருத்துவமனையில் இருக்கிறார். மரணபயம் என்பது சிறிதும் இல்லாமல் அப்போதும் எல்லோருடனும் சந்தோசமாக இருப்பார். அவரின் ஒரே மகன், (மனைவிக்குப் பிறந்தவன்) பெரிய கோடீஸ்வரனாக, இளம் தொழிலதிபராக அமெரிக்காவில் இருக்கிறான். அவனுக்கு அப்பாவை எப்போதுமே பிடிக்காது. காரணம், அவர் பல பெண்களோடு கொண்டிருந்த உறவு. ஆனாலும் அம்மாவுக்காக அப்பாவைப் பார்க்க வருகிறான். அவரின் சிகிச்சைக்காக தன் பணபலத்தை உபயோகித்து எல்லா ஏற்பாடுகளையும் செய்கிறான். ஆனால், அப்பாவோடு ஒரு வார்த்தை பேசமாட்டான். தந்தை சந்தோசமாக ஜோக்கடித்துக்கொண்டு, தத்துவம் பேசிக்கொண்டு நண்பர்களோடு சிநேகிதிகளோடு இருந்தாலும், அவ்வப்போது மெல்லிய சோகம் அவர் முகத்தில் கடந்து போவது தெரியும். அது மரணபயம் இல்லை. மகன் தன்னோடு பேசவில்லையே என்கின்ற ஏக்கம்தான் அது. அதை இயக்குநர் வெகுஅழகாக காண்பித்திருப்பார்.

ஒரு காட்சியில், அவர் அயர்ந்து தூங்கிக்கொண்டிருப்பார். அவரின் மனைவியும் மகனும் மட்டும் அருகில் இருப்பர். அம்மா, மகனிடம் பழைய நிகழ்ச்சி ஒன்றை நினைவுகூர்வார். மகன் குழந்தையாய் இருந்தபோது கடுமையான காய்ச்சல் வந்ததாகவும், அவன் அழுதுகொண்டே இருந்ததாகவும் அப்போது அவன் அப்பாதான் இரண்டு முழுஇரவுகள் உறங்காமல் குழந்தையை தன் தோளிலேயே வைத்து பார்த்துக் கொண்டதாகவும் சொல்வாள். அதைக் கேட்ட ஒரு கணம் மகன் அப்படியே கரைந்து போவான். அவன் ஆழ்ந்து உறங்கும் தந்தையின் முகத்தை சில நொடிகள் உற்றுப் பார்ப்பான். (முதன்முறையாக  அவன் தந்தையின் முகத்தை பல ஆண்டுகளுக்குப் பின் அப்போதுதான் உற்று பார்க்கிறான்.) அந்த க்ளோசப் காட்சியில் அவனின் இறுகிப் போயிருந்த மனம் அப்படியே கரைவதைப் பார்க்கமுடியும். அந்த களம் சினிமாவுக்கு மட்டுமே உரிய களம். அந்தக் களத்தில் வெளிப்படும் சக்தி சினிமாவுக்கு மட்டுமே உரிய சக்தி. அதன்பின் மகன் தந்தையோடு பேச ஆரம்பிப்பார். விரைவிலேயே இருவரும் நட்புரிமையோடு பழகுவர். படத்தின் இறுதியில் தந்தை மனநிம்மதியோடு உயிர் துறப்பார்.

இது போன்று நூற்றுக்கணக்கான காட்சிகளை நூற்றுக்கணக்கான படங்களிலிருந்து சொல்ல முடியும். இது போன்ற காட்சிகள் பார்வையாளனின் மனதில் பல மாயவித்தைகளைச் செய்கின்றன. எளிமையான, உணர்வுரீதியான வெளிப்பாடு இதுவென்றால், அறிவுபூர்வமான உவமான வெளிப்பாடு என்பது இன்னொன்று. ஆஸ்கார் விருதுக்கு பரிந்துரைக்கப்பட்ட ‘லகான்’ பட இயக்குநர் அஷிடோஸ் கௌரேக்கர் இயக்கிய ‘ஸ்வதேஸ்’ என்ற இந்திப்படத்தில் ஓர் அருமையான காட்சி. ஷாருக்கான் உண்மையிலேயே மிகச்சிறப்பாக நடித்தப் படம் இது. இதில் அவர் பல வருடங்களாக அமெரிக்க நாசா விண்வெளி மையத்தில் பணிபுரிந்த விஞ்ஞானியாக வருவார். பல ஆண்டுகளுக்குப் பின் சிறுவயதில் தன்னை வளர்த்த உறவுக்காரப் பெண்ணைப் பார்ப்பதற்காக தன் குக்கிராமத்திற்கு வருவார்.

நவீன வசதிகளுக்கும் சுகங்களுக்கும் பழகிப்போன அவர், தன் குக்கிராமத்திற்கு கேரவன் என்றழைக்கப்படும் வீடு போன்று எல்லா வசதிகளும் கொண்ட வண்டியிலேயே வருவார். அவ்வண்டியில் குளிர்சாதன வசதியோடு படுக்கையறையும், குளியலறையும் இருக்கும். பல அட்டை பெட்டிகளில் குடிப்பதற்கு மினரல் வாட்டர் பாட்டில்கள் இருக்கும். குடிப்பதற்கு மறந்தும் வேறு தண்ணீரை உபயோகிக்க மாட்டார். அந்த கிராமமும், கிராம மக்களின் எளிமையும், கஷ்டங்களும் அவரை எப்படி படிப்படியாக மாற்றி, ஒரு விஞ்ஞானியாக அந்த கிராமத்துக்காக ஏதாவது செய்யவேண்டும் என்று அந்த கிராமத்திலேயே தங்கிவிடுவதுதான் கதை.

அவரில் முதன்முதலாக ஏற்படும் மாற்றத்தை இயக்குநர் உணர்வு கொந்தளிப்போடு அறிவுபூர்வமாக சொல்லுவார். தன் உறவுக்கார பாட்டிக்குச் சேரவேண்டிய குத்தகைப் பணத்தை பெறுவதற்காக வேறொரு கிராமத்தில் இருக்கும் ஒரு விவசாயியின் வீட்டுக்குச் செல்வார். அந்த விவசாயியின் நிலைமை பரிதாபமாக இருக்கும். அந்த விவசாயி தாழ்த்தப்பட்ட வகுப்பைச் சேர்ந்தவர். அன்றிரவு அந்த விவசாயி வீட்டிலேயே உணவுண்டு அங்கேயே தங்கிவிடுவார். அப்போது விவசாயி தன்னால் ஏன் இத்தனை ஆண்டுகளாக குத்தகைப் பணத்தை தரமுடியவில்லை என்பதை கதையாகச் சொல்வார். அந்த ஒருசில நிமிட கதையில், இந்திய கிராமங்களின் ஏழை விவசாயியின் நிலைமையை அற்புதமாக கொண்டுவருவார்.

பணத்தை வசூல் செய்ய வந்த ஷாருக்கான் விவசாயியின் கதை கேட்டு நெகிழ்ந்து போய் அடுத்த நாள் காலை தன் கையில் உள்ள பணத்தை விவசாயியிடம் தந்துவிட்டு, கட்டுமரப் படகில் ஏறி ரயில் நிலையத்துக்குத் திரும்புவார். அவருக்குள் ஏற்படும் முதல் மாற்றத்தை அமைதியாக, சிந்தனைவயப்பட்ட முகத்தோடு கட்டுமரப் படகில் வரும் ஷாருக்கானின் முகத்தில் பார்க்கலாம். பின், ஒரு ரயில் நிலையத்தில் தன் கிராமத்திற்குத் திரும்ப ரயில் ஏறுவார். ரயில் பிளாட்பாரத்தில் ஒரு ஏழை கிராமத்து சிறுவன், சிறுமண் குவளையில் குடிதண்ணீரை “25 பைசா... 25 பைசா...’’ என்று கூவி விற்றுக்கொண்டிருப்பான். அவனையே உற்றுப் பார்த்துக்கொண்டிருக்கும் ஷாருக்கான் அவனை அழைத்து காசு கொடுத்து ஒரு குவளை நீரை வாங்கி மெதுவாக ஒன்றிப்போய்க் குடிப்பார்.

சமீப ஆண்டுகளில் இந்திய சினிமாவில் என்னை ரொம்பவே நெகிழச் செய்த காட்சி இது. ரயில் புறப்படும். ஜன்னல் வழியே அற்புதமான இசைப்பின்னணியோடு அந்த சிறுவனையே ஷாருக்கான் பார்த்துக்கொண்டிருப்பார். அவர் கண்களில் ஈரம் அதிகமாவதை க்ளோசப் காட்சியில் நம்மால் பார்க்க முடியும். பார்வையாளனை நெகிழச் செய்யும் இக்காட்சியின் அழுத்தம், சினிமாவால் மட்டுமே முடியக்கூடிய ஒன்று. இந்த அழுத்தத்தை வெளிக்கொணரக் கூடிய சக்திநிலை சினிமாவுக்கு மட்டுமே உரித்தான ஒன்று.

சிறுகதைகளில், புதினங்களில், கவிதைகளில் இதுபோன்ற நெகிழ்ச்சியூட்டும் தருணங்கள் இல்லையா என்று சிலர் கேட்பது என் காதுகளில் விழுகிறது. இலக்கியங்களில் அப்படிப்பட்ட தருணங்கள் இருக்கலாம். ஆனால் அங்கு வெளிப்படும் சக்திநிலை வேறு, சினிமாவில் வெளிப்படும் சக்திநிலை வேறு.
அற்புதமான சிறுகதை, கவிதை படிப்பதின் உணர்ச்சியின் உச்சிக்கே அழைத்து செல்வது போன்ற ஒரு காட்சி சத்யஜித்ராயின் ‘அபராஜிதா’ படத்தில் உண்டு. படத்தின் நாயகன் அப்பு கல்லூரி மாணவன். விதவைத்தாய் தனியாக கிராமத்தில் இருப்பார். அப்புவோ கல்கத்தாவில் பகலில் கல்லூரி படிப்பும், இரவில் வேலை செய்வதுமாக இருப்பான். விடுமுறையில் மகனின் வருகைக்காக தாய் ஏங்கிக் கிடப்பாள். அப்புவோ வேலை, படிப்பு காரணமாக தாமதமாக வருவான். வந்தவனும் இரண்டே நாட்களில் கல்கத்தா திரும்பவேண்டும் என்பான். தாய்க்கோ மகன் இன்னும் ஓரிரு நாட்கள் இருக்கக் கூடாதா என்கின்ற தவிப்பு. கிளம்புவதற்கு முந்திய இரவு அப்பு தாயிடம் விடியற்காலையில் தன்னை எழுப்பும்படியும், முதல் ரயில் பிடித்து கல்கத்தா செல்லவேண்டும் என்றும் கூறுவான். தாயின் முகத்தில் மீண்டும் சோகம்.

மகனோடு எப்போதுதான் ஆசைதீர இருக்கப் போகிறோம் என்கின்ற ஏக்கம். தனக்கு உடல்நிலை அவ்வளவாக சரியில்லை என்றும், படித்து முடித்தவுடன் கல்கத்தாவுக்கே தன்னை அழைத்துக் கொள்வாயா? என் உடல்நிலையை பார்த்துக் கொள்வாயா என்று ஏதேதோ சொல்லிக் கொண்டிருப்பாள். அரைகுறை தூக்கத்தில் அதைக் கேட்டுக்கொண்டு அப்பு அப்படியே உறங்கிப்போவான். அடுத்த நாள் காலை விடிந்தும் உறங்கிக்கொண்டிருக்கும் மகனை எழுப்ப மனமில்லாமல் தாய் பார்த்துக் கொண்டிருப்பாள். அப்போது விழித்தெழும் அப்பு ஏன் எழுப்பவில்லை என்று கத்திக்கொண்டே அரக்கப்பரக்க கிளம்பி, தாயிடம் சரிவர விடை பெறாமல் கிளம்புவான். இக்காட்சியில் ‘பாவிப்பயலே தாயோடு இன்னுமொரு நாள் இருந்துவிட்டு போனால்தான் என்ன?’ என்று பார்வையாளனின் மனம் கதறும். மகன் நடந்து செல்வதையே தாய் வெகுநேரம் பார்த்துக் கொண்டிருப்பாள். அப்பு இப்போது ரயில்வே ஸ்டேஷனில் பெட்டி படுக்கையோடு ரயில் வருகைக்காக காத்திருப்பான். ‘இப்படி கல்நெஞ்சக்காரனாக இருக்கிறானே’ என்று இப்போதும் பார்வையாளன் மனம் கதறும். ரயில் தூரத்தில் வரும். அப்பு பெட்டி படுக்கையோடு எழுந்து நிற்பான். ரயில் வருகை சப்த பின்னணியில் அப்புவின் முகம் கவிழ்ந்து எதையோ யோசிக்கும். அங்கு வெட்டப்படும் காட்சி, நேராக அப்புவின் கிராம வீட்டுக்குச் செல்லும். வீட்டு வாசலில் நின்றுகொண்டு அப்புவின் தாய் தொலைதூரத்தில் செல்லும் ரயிலை வார்த்தைகளில் விவரிக்க முடியாத மனவலியோடு பார்த்துக்கொண்டிருப்பாள்.

க்ளோசப்பில் அவள் முகத்தில் அப்போது திடீரென ஒரு மலர்ச்சியும் புன்னகையும் மலரும். பார்வையாளன் குழம்பும்போதே அவள் வாய் “அப்பு...’’ என உச்சரிக்கும். ஆமாம். தூரத்தில் அப்பு பெட்டி படுக்கையோடு வீட்டைநோக்கி வந்துகொண்டிருப்பான். வேண்டுமென்றே ரயிலை தவறவிட்டு அம்மாவைப் பார்க்க அப்பு வந்துகொண்டிருப்பான். அடக்கமுடியாத ஆச்சர்யத்தோடு நிற்கும் அம்மாவைப் பார்த்து அப்பு சொல்வான் “ரயிலை தவறவிட்டு விட்டேன்.’’ “இதனால் ஏதும் பிரச்சினை இல்லையா?’’ என்று அம்மா கேட்பாள். “ஒன்றுமில்லை. நாளை போய்க்கொள்ளலாம்’’ என்று சாதாரணமாக சொல்லிவிட்டு அப்பு சிரிப்பான். இதுபோன்ற ஒரு விவரணை. எந்த சிறுகதை எழுத்தாளராலும், கவிஞராலும் முடியாத ஒன்று இது. சினிமாவால், சினிமா இயக்குநரால் மட்டுமே முடிகின்ற ஒன்று.

இதுபோன்றதொரு சக்திநிலை வெளிப்பாடு என்பது கதைப்படங்களில் மட்டும்தான் நிகழவேண்டும் என்றில்லை. ஆவணப்படங்களில் கூட இத்தகைய தருணங்களைப் பார்க்கலாம். பஞ்சத்தில் வாடும் எத்தியோப்பிய குழந்தைகளின் பசியைப் போக்க உலக அளவில் நிதி திரட்ட ஒரு ஆவணப்படம் எடுக்கப்பட்டது. ஒரே ஷாட்டில் எடுக்கப்பட்ட அப்படம் பார்ப்போரின் மனதைப் பிழியும்.

ஒரு தடித்த பெண்மணி (தன்னார்வத் தொண்டர்) ஒரு பெரிய பாத்திரத்தில் உணவை வைத்துக்கொண்டு, வரிசையில் வந்து வாங்கும் குழந்தைகளுக்கு வழங்கிக்கொண்டிருக்கிறார். மிட்ஷாட்டில் அப்பெண்மணியின் முகத்தில் தாய்க்கே உரிய ஒரு கருணை. அவள் கை ஒவ்வொரு முறையும் அகன்ற ஆழமான பாத்திரத்தில் உள்ளுக்குச் சென்று உணவை எடுக்கிறது. ஒவ்வொரு குழந்தையாக உணவை வாங்கி செல்கிறது.

அவ்வப்போது அவள் தன் வலது பக்கம் பார்க்கிறாள். கண்களில் அவளுக்கு நீர் கோர்க்கிறது. பாத்திரத்தின் அடிக்கு அவள் கை செல்கிறது. கிட்டத்தட்ட சுரண்டி எடுத்து உணவை தட்டோடு நிற்கும் குழந்தைக்கு தருகிறாள். மீண்டும் அவள் பக்கவாட்டில் பார்க்கிறாள். கண்களில் நீர் முட்டித் தெறிக்கிறது. அப்படியே கேமரா நகர்ந்து பாத்திரத்தின் உள்ளே காண்பிக்கிறது. பாத்திரத்தில் சிறிதளவு உணவே  உள்ளது. கேமரா மேல்நோக்கி வந்து அவள் முகத்தை க்ளோசப்பில் காட்டுகிறது. அவள் கண்களில் நீர் தாரையாய் வடிகிறது. அவள் பக்கவாட்டில் பார்க்க, காமிராவும் நகர்ந்து பக்கவாட்டில் காண்பிக்கிறது. அங்கே நூற்றுக்கணக்கான  குழந்தைகள் நீண்ட வரிசையில் தட்டோடு உணவுக்காக காத்து நிற்கின்றனர். இப்போது புரிகிறது அவள் ஏன் கண்ணீர் வடிக்கிறாள் என்று. இருக்கும் கொஞ்சம் உணவை எப்படி இத்தனை குழந்தைகளுக்கு தரப் போகிறோம் என்ற எண்ணமே அவளுக்குக் கண்ணீரை வரவழைக்கிறது. அப்படியே அக்காட்சி மங்கலாகி, “குழந்தைகளின் பசி போக்க தாராளமாய் நிதி உதவி செய்யுங்கள்’’ என்ற வாசகம் வருகிறது. பல நூறு பக்கங்கள் சொல்ல முடியாத விஷயத்தை இந்த இரு நிமிட படம் சொல்கிறது. இதுதான் சினிமா. சினிமாவின் சக்தி.

-எம்.சிவக்குமார்

0 comments:

Post a Comment

Labels

Coca Cola (1) Peak Oil (1) Permaculture (1) Power of Community (1) Renewable energy (1) Solar energy (1) SOPA (1) sustainable agriculture (1) அ.குமரேசன் (6) அங்காடிதெரு (1) அணு ஆற்றல் (2) அணுமின் (1) அண்ணா (4) அண்ணா நூலகம் (1) அதிர்ச்சி (1) அத்வானி (2) அந்நிய முதலீடு (2) அபிநயா (1) அப்துல் கலாம் (1) அப்பணசாமி (2) அமெரிக்கா (20) அம்பானி (1) அம்பேத்கர் (9) அரசியல் (177) அரசியல்.நிகழ்வுகள் (6) அரசு (14) அரசு மருத்துவமனை (1) அரசு விடுதி மாணவர்கள் (1) அரவான் (1) அருந்ததியர் (1) அர்ஜெண்டினா (1) அலசல் (1) அவலம் (19) அழகு (1) அறிமுகம் (1) அனுபவம் (28) அன்னா ஹசாரே (1) அஜயன் பாலா (1) ஆ.ராசா (1) ஆணையம் (2) ஆதவன் தீட்சண்யா (3) ஆப்கானிஸ்தான் (1) ஆப்பிரிக்கா (2) ஆர்.மீனா (1) ஆர்எஸ்எஸ் (2) ஆவணப்படம் (3) ஆனந்தன் (2) இ.எம்.ஜோசப் (1) இ.பா.சிந்தன் (22) இட ஓதுக்கீடு (3) இடஒதுக்கீடு (1) இடதுசாரிகள் (4) இணையம் (2) இதழ்கள் (6) இந்தியா (69) இந்துத்துவா (8) இந்துஜா (1) இமு (2) இமு டிச11 (5) இமு நவமபர் 2011 (6) இயக்கம் (7) இயக்குனர் ஷங்கர் (1) இரா.சிந்தன் (5) இரா.செழியன் (2) இரா.நடராஜன் (3) இராம.கோபாலன் (1) இல.சண்முகசுந்தரம் (2) இலக்கியம் (38) இலங்கை (6) இலங்கைத் தமிழர் (4) இலவசக் கல்வி (1) இலவசங்கள் (1) இளவரசன் கொலை (1) இளைஞர் முழக்கம் (11) இஷ்ரத் (2) இஸ்ரேல் ஆக்கிரமிப்பு (1) இஸ்லாம் (3) ஈராக் (1) ஈரான் (2) உ.வாசுகி (1) உச்ச நீதிமன்றம் (1) உணவு நெருக்கடி (2) உதயசங்கர் (1) உத்தப்புரம் (1) உயர்கல்வி (2) உரையாடல்கள் (2) உலக சினிமா (4) உலகமயம் (5) உலகம் (46) உளவியல் (1) உள்ளாட்சி (1) உள்ளாட்சித் தேர்தல் (1) ஊடகங்கள் (14) ஊடகம் (8) ஊழல் (30) எடியூரப்பா (1) எம்.எப்.ஹூசேன் (1) எம்.சிவக்குமார் (2) எரிசக்தி (1) எல்.கே.ஜி (1) என்.ஜி.ஓ (1) என்கவுண்டர் (1) எஸ். பாலா (1) எஸ்.கண்ணன் (1) எஸ்.கருணா (3) எஸ்.பி.ராஜேந்திரன் (3) எஸ்.வி.வேணுகோபாலன் (2) ஏகாதிபத்தியம் (13) ஏமன் (1) ஒபாமா (4) ஓம்பிரகாஷ் வால்மீகி (1) ஓளிப்பதிவு (1) ஃபாக்ஸ்கான் (1) கச்சத் தீவு (1) கட்டுரை (51) கட்டுரைகள் (2) கணிணி (2) கணினி தொழில் நுட்பம் (1) கமல்ஹாசன் (1) கம்யூனிசம் (12) கருணாநிதி (11) கருத்து சுதந்திரம் (1) கருத்துரிமை (3) கலைஞர் (6) கல்வி (14) கவிதை (21) கவிதைகள் (1) கறுப்புப்பணம் (3) கனிமொழி (2) காங்கிரஸ் (10) காதல் (2) கால்பந்து (1) காவல்துறை (4) காஷ்மீர் (1) கி.பார்த்திபராஜா (1) கிங்பிஷர் (1) கியூபா (4) கிரீஸ் (1) குடும்பம் (1) குட்டி ரேவதி (1) குப்பன் சுப்பன் (1) குலாத்தி (1) குழந்தைகள் (9) குழந்தைகள் கடத்தல் (1) குஜராத் கலவரம் (1) குஜராத் படுகொலைகள் (1) கூகிள் அந்தரங்கம் (1) கூடங்குளம் (2) கே.சாமுவேல்ராஜ் (1) கே.பாலமுருகன் (1) கேள்விகள் (1) கைப்பற்றுவோம் போராட்டம் (1) கோவில் (1) ச.தமிழ்ச்செல்வன் (1) ச.மாடசாமி (1) சக்திஜோதி (1) சங்கமம் (1) சசிகலா (1) சச்சின் (1) சட்டசபை (2) சட்டம் (4) சத்யஜித் ரே (1) சந்திரகாந்தன் (1) சமச்சீர் கல்வி (4) சமவூதியம் (1) சமூக நீதி (2) சமூக வலைத்தளம் (1) சமூகப் பாதுகாப்பு (2) சமூகம் (177) சம்பு (1) சரத் பவார் (1) சர்வதேச பெண்கள் தினம் (1) சல்மான் ருஷ்டி (1) சா.கந்தசாமி (2) சா.செயக்குமார் (1) சாகித்திய அகாதமி விருது (1) சாக்லேட் (1) சாதீயம் (4) சாரா விஜி (2) சாலிம் அலி (1) சி.பி.எம் (9) சிக்கிம் (1) சிந்தனை (5) சிபி (1) சிராஜுதீன் (1) சில்லரை வர்த்தகம் (4) சிறப்பு பொருளாதார மண்டலங்கள் (1) சிறுகதை (12) சினிமா (52) சினிமா செய்திகள் (4) சினிமாச் செய்திகள் (4) சீத்தாராம் யெச்சூரி (2) சு.பொ.அகத்தியலிங்கம் (2) சு.வெங்கடேசன் (1) சுகாதாரம் (1) சுதிர் ரா (1) சுயமரியாதைத் திருமணம் (1) சுவாரசியம் (1) சுற்றுப்புறச் சூழல் (3) சூர்யா (1) செம்மலர் (4) செம்மலர் அக் 2011 (4) செய்திகள் (112) சென்னை (1) சோவியத் (1) சோஷலிசம் (1) டெல்லி (2) டேம் 999 (1) த.தமிழரசி (1) தகவல் உரிமை (1) தகவல் திருட்டு (2) தண்ணீர் (3) தமிழக மீனவர்கள் (1) தமிழகம் (66) தமிழர் (1) தமிழ்ச் சினிமா (1) தமிழ்நதி (1) தமுஎகச (4) தலித் (21) தற்கொலை (1) தனியார்மயம் (4) தனுஷ் (1) தி.க (2) திமுக (1) திரிணாமுல் (1) திருப்பூர் (2) திருமணம் (2) திரைக்குப் பின்னால் (2) திரைத்துறை (1) திரைப்பட விழா (1) திரைப்படம் (4) தினகரன் (1) தினமணி (3) தீக்கதிர் (9) தீண்டாமை (22) தீண்டாமையின் அடையாளங்கள் (1) தீபாவளி (1) தேசியச் செய்திகள் (4) தேர்தல் (4) தொண்டு நிறுவனங்கள் (1) தொலைக்காட்சி (2) தொழிலாளர் (6) ந.பெரியசாமி (1) நகர்ப்புற விவசாயம் (1) நகைச்சுவை (1) நக்கீரன் (1) நதிம் சயித் (1) நந்தலாலா (1) நந்தன் (1) நரேந்திர மோடி (6) நலத்திட்டங்கள் (2) நவம்பர் புரட்சி (1) நாடகம் (1) நாடாளுமன்றத் தேர்தல் 2014 (2) நாணய மதிப்பு (1) நாறும்பூநாதன் (1) நிகழ்வுகள் (154) நிலப்பிரபுத்துவம் (1) நிலமோசடி (1) நீதித்துறை (2) நீலவேந்தன் (2) நுகர்வுக் கலாச்சாரம் (2) நூல் அறிமுகம் (12) நூல் வெளியீடுகள் (1) நெல்சன் மண்டேலா (1) நேட்டோ (2) நையாண்டி (26) நையாண்டி் (14) ப.சிதம்பரம் (3) பசுபதி (1) படுகொலை (3) படைப்புகள் (2) பட்ஜெட் (1) பணவீக்கம் (2) பதிவர் வட்டம் (3) பதிவர்வட்டம் (1) பதிவுலகம் (1) பரிந்துரைகள் (5) பழங்குடி (1) பள்ளிக்கூடம் (1) பறவைகள் (1) பன்னாட்டுக் கம்பெனிகள் (3) பா.ஜ.க (3) பாகிஸ்தான் (2) பாடல் (5) பாதல் சர்க்கார் (1) பாதுகாப்பு (1) பாரதி (2) பாலபாரதி (1) பாலஸ்தீனம் (1) பாலியல் வன்முறை (6) பாலு மகேந்திரா (1) பால் சமத்துவம் (1) பாஜக (1) பி.சுகந்தி (1) பி.ராமமூர்த்தி (1) பிடல் காஸ்ட்ரோ (3) பிரணாப் முகர்ஜி (1) பிரபாத் பட்நாயக் (3) பிரளயன் (2) பிரிட்டன் (1) பிர்தவ்ஸ் ராஜகுமாரன் (1) பிளின் (1) பு.பெ.நவமபர் 2011 (1) புகைப்படங்கள் (1) புதிய பரிதி (2) புது விசை (12) புதுமை (1) புத்தக அறிமுகம் (2) புத்தகக் கண்காட்சிகள் (2) புத்தகம் (18) புத்தகம் பேசுது (17) புத்தகம் பேசுது நவம்பர் 2011 (8) புத்தகாலயம் (2) புத்தாண்டு (1) புபே (2) புபே டிச11 (8) புரட்சி (2) புவி (1) புவி டிச11 (5) புவி நவ 2011 (7) புனைவு (1) புஷ் (1) பெட்ரோல் (7) பெண் (11) பெண் விடுதலை (1) பெண்குழந்தை (1) பெண்ணியம் (9) பெண்ணெழுத்து (1) பெரியார் (2) பெருமுதலாளிகள் (7) பேட்டி (2) பேரா.சிவசுப்பிரமணியன் (2) பேஸ்புக் (1) பொருளாதார நெருக்கடி (2) பொருளாதாரம் (24) போக்குவரத்து (1) போராட்டம் (15) போலீஸ் தாக்குதல் (3) ப்ரிசம் (4) ப்ரிசம் - தகவல் திருட்டு (7) ப்ரியா தம்பி (1) மக்களுக்கான மருத்துவம் (1) மக்கள் நலப்பணியாளர்கள் (2) மக்கானா (1) மத அடிப்படை வாதம் (1) மதவெறி (3) மதுசூதனன் (1) மம்தா (3) மம்முட்டி (1) மரபணு (1) மலாலாய் சோயா (1) மவோயிஸ்டுகள் (1) மன்மதன் அம்பு (1) மன்மோகன்சிங் (10) மா ற்று (1) மாட்டுக்கறி (1) மாதர் சங்கம் (1) மாதவராஜ் (2) மாவோ (1) மாற்ற (1) மாற்று (223) மின்கட்டணம் (1) மின்சாரம் (1) மீள்பார்வை (2) முதலாளி (1) முதலாளித்துவம் (11) முத்தமாக மாறேன் (1) முத்துக்கண்ணன் (1) முல்லைப் பெரியாறு (7) முறைகேடுகள் (5) மெகாசீரியல் (1) மே.வங்க அரசு (1) மே.வங்கம் (1) மேதினம் (1) மேற்கு வங்கம் (1) மொக்கை (1) மொழி (2) மொழிபெயர்ப்பு (1) மோசடி (1) மோடி (3) மோனிகா (1) யுத்தம் (2) ரத யாத்திரை (1) ரமேஷ் பாபு (2) ராகுல் காந்தி (2) ராடியா (2) ராஜ பக்‌ஷே (1) ரிலையன்ஸ் (1) ருமேனியா (1) லட்சுமணப்பெருமாள் (2) லெனின் (2) லோக்பால் (5) வசந்த பாலன் (1) வண்ணக்கதிர் (1) வரலாறு (19) வலைப்பூக்கள் (1) வழக்கு விசாரணை (1) வாசிப்பு (5) வாச்சாத்தி (1) வால் ஸ்டிரிட் (3) வால்மார்ட் (1) வால்ஸ்டிரிட் போராட்டம் (2) வாழ்க்கை (4) வானியல் (2) விக்கிபீடியா (1) விக்கிலீகஸ் (1) விக்கிலீக்ஸ் (7) விஞ்ஞானம் (2) விமர்சனம் (10) விலையேற்றம் (2) விலைவாசி (11) விலைவாசி உயர்வு (2) விவாதங்கள் (1) விவாதம் (9) விளம்பரம் (1) விளையாட்டு (4) வினவு (1) விஜய் (2) விஜய் மல்லையா (1) வீட்டுவசதி வாரியம் (1) வீரமணி (2) வெண்மணி (2) வெள்ளம் (2) வெனிசுவெல்லா (1) வேலையின்மை (2) வோடாபோன் (1) ஜப்பான் நெருக்கடி (2) ஜாக்கிசான் (1) ஜாதி (1) ஜாபர் பனாகி (1) ஜூலியன் அசாங்க (1) ஜெயலலிதா (9) ஜோதிடம் (1) ஸ்டீவ் ஜாப்ஸ் (1) ஸ்பீல்பர்க் (2) ஸ்பெக்ட்ரம் (6)