தமிழகத்தின் முதல் பெண் அமைச்சர் !

தமிழகத்தின் முதல் பெண் அமைச்சராக அதுவும் சுகாதாரத்துறை அமைச்சராக அவர் பதவியேற்றார். இது நடந்தது 1946ஆம் ஆண்டு. அவர் தான் ருக்மணி லட்சுமிபதி.

 

ராகுகாலமாவது கேதுகாலமாவது, எதுவந்தால் என்ன? அதுதான், நம் நாட்டைச் சனியனே பிடித்திருக் கிறதே! அப்புறம் என்ன?” இன்றைக்கும் பொருந்தும் இந்த நகைச்சுவையை 1946ஆம் ஆண்டு ஒரு பெண் உதிர்த்தார் என்பது ஆச்சரியமான உண்மை.

சென்னை ராஜதானியில் அமைச்சர்கள் எப்போது பதவிப்பிரமா ணம் எடுத்துக்கொள்வது என்ற வாதத்தையொட்டி அவர் இப்படிக் கூறினார். அதுமட்டுமல்ல, தமிழகத்தின் முதல் பெண் அமைச்சராக அதுவும் சுகாதாரத்துறை அமைச்சராக அவர் பதவியேற்றார். இது நடந்தது 1946ஆம் ஆண்டு. அவர் தான் ருக்மணி லட்சுமிபதி. பிறப் பால் இவர் வைதீக பிராமணக் குடும் பத்தைச் சார்ந்தவர். ஆனால் சனா தன பழக்க வழக்கங்களை கடுமை யாகச் சாடியவர்.

1892ஆம் ஆண்டு டிசம்பர் 6ஆம் நாள் பிறந்தார். தந்தை சீனிவாசராவ். தாய் சூடாமணி. இவருக்கு ‘பால்ய விவாகம்’ செய்து வைத்திட தந்தை விரும்பினார். சிறுவயதில் அதற் கான ஏற்பாடுகளை செய்தார். ஆனால் தந்தையின் நண்பரான வீரேசலிங்கம் பந்துலு எனும் தேச பக்தப் போராளி அதைத்தடுத்து ருக்மணி தொடர்ந்து படிக்க வழி செய்தார். பக்கத்து வீட்டு கிறிஸ் தவப் பெண் குழந்தைகள் படித்து முன்னேறுவதைப் பார்த்து தன் மகள் ருக்மணியை பள்ளிக்கு அனுப்புவது தேவை என தாயும் உடன்பட்டார். ஆனால் உறவினர் கள் சாதியிலிருந்து தள்ளி வைத்த னர். அன்றைய மாணவர்களை ஈர்த்த தேசபக்த போராட்டம் சிறுமி ருக்மணியை மெல்ல ஈர்த்தது.

அந்த சமயத்தில் காலில் ஏற் பட்ட சொறி சிரங்குக்கு வைத்தியம் செய்ய டாக்டர் லட்சுமிபதியிடம் சென்றார். வைத்தியம் செய்கிற காலத்தில் இவருக்கும் டாக்டருக் கும் அன்பு மலர்ந்தது. மனைவியை இழந்த மூன்று குழந்தைக்குத் தந்தையான லட்சுமிபதி மீது ருக்மணி காதல் கொண்டார். பெற்றோர் கடுமையாக எதிர்த்தனர். வேறு இடத்தில் திருமணம் செய்து வைக்க முயற் சித்தனர். ஆனால் இவரது பிடிவாதமும் தந்தையின் மரணத்தை தொடர்ந்து குடும்பச் சூழலில் ஏற் பட்ட மாறுதல்களும் திருமணத்தை சாத்தியமாக்கியது.

இதில் முக்கியமான செய்தி தன் மனைவியின் படிப்பார்வத்தை உணர்ந்து ஊக்குவித்தார் லட்சுமி பதி. அன்றைய நாளில் அது சாதார ணச் செய்தி அல்ல. அபூர்வமான விதிவிலக்கான செய்தி. மருத்துவ கல்லூரியில் சேர்ந்த ருக்மணி இடையில் கருத்தரித்தமையால் படிப்பை பாதியில்விட நேர்ந்தது.

லட்சுமிபதி ஒரு தேசியவாதி. அந்த இல்லத்துக்கு பல தேசியவா திகள் வந்தனர். ருக்மணி அவர்கள் அழைப்பின்பேரில் கள்ளுக்கடை மறியல், சத்தியாகிரகம் உட்பட பல போராட்டங்களில் ஈடுபடலானார். தன் குழந்தைகளுக்கும் முரட்டு கதராடை துணிகளையே உடுத்தி தேசபக்தராக அழகு பார்த்தார்.

ருக்மணி வைணவ பிராமணக் குடும்பம். லட்சுமிபதி வேறு பிரிவு. இந்த சிறு கலப்பே அன்றைக்கு ஏற்கப்படாத ஒன்றாக இருந்தது. இவர்களோ சாதி, மத வேறுபாடு களைக் கடந்து மக்கள் தொண்டாற்றினர். குறிப்பாக முஸ்லிம் பெண்கள் மத்தியில் தொண்டு செய்து அவர்கள் அன்பையும் மரியாதையையும் ருக்மணி ஈட்டினார்.

பெண் விடுதலைக்கு குரல் கொடுத்தார். பால்ய விவாகத்தை எதிர்த்தார். பெண்கல்வியை வற்புறுத்தினார். தீண்டாமையை அறவே வெறுத்தார். முதலில் தன் வீட்டில் பிராமணரல்லாத ஒருவரை சமையல் பணியாளராக அமர்த்தி னார். அப்போதும் மனம் திருப்தி கொள்ளாமல் தாழ்த்தப்பட்ட ஒரு சகோதரியை அழைத்து வந்து அவருக்கு சமையல் பயிற்சி அளித்து தன் வீட்டில் அமர்த்திக் கொண் டார். பிராமண சமூகத்தின் எதிர்ப் பைக் கேட்கவும் வேண்டுமோ?

1930ஆம் ஆண்டு வேதாரண்யத் தில் நடைபெற்ற உப்பு சத்தியா கிரகத்தில் பங்கேற்றார். ராஜாஜி அப்போராட்டத்தில் தலைமையேற் றார். போராட்ட களத்தில் இருந்த போது தனது மகளின் உடல் நலம் சீர் கெட்டதை அறிந்தார். முதலில் போராட்டத்தின் நடுவில் போக மறுத்தார். தன் கணவரே டாக்டர் தான். அவரே பார்த்துக் கொள்வார் என்று அறிவித்தார். ஆயினும் சக போராளிகள் வற்புறுத்தலால் வீடு சென்றார். மகள் உடல் தேறியதை அறிந்து மீண்டும் போராட்ட களம் ஏகினார். உப்புக் குவியலின் மேலே படுத்து மறியல் செய்து கைதானார். ஓராண்டு சிறைப்படுத்தப்பட்டார்.

1932ஆம் ஆண்டு ஜனவரி 26 சுதந்திர தினம் (அன்று காங்கிரஸ் கட்சி அறிவித்தது அப்படித்தான்) கடைப்பிடிக்கும் போராட்டத்தில் காசா அப்பாராவ் போலீஸ் தடியடி யால் காயமுற்றுகிடந்தபோது கட்டுக்காவலை மீறி நுழைந்து அவருக்கு முதல் உதவி செய்தார். அதற்காக போலீஸாருடன் அவர் நீண்ட நேரம் வாதாடினார்.

1934ல் சென்னை மகாஜன சபைத் துணைத் தலைவர்; 1936ல் தமிழ்நாடு காங்கிரஸ் கமிட்டி கூட்டத்துக்கு தலைமை; 1937ல் சென்னை மாநகராட்சி உறுப்பினர்; அதே ஆண்டு சென்னை சட்டசபை மேலவை துணை சபாநாயகர்; 1946ல் அமைச்சர் என இவர் பல பொறுப்புகள் வகித்தார். எல்லா வற்றிலும் அப்பொறுப்பை ஏற்ற முதல் பெண்மணி என்கிற பெரு மையைப் பெற்றார்.

தன்வாழ்வில் முதல் முறை உப்பு சத்தியாகிரகத்தின்போதும், அப்புறம் தனிநபர் சத்தியாகிரகத் திலும் ஈடுபட்டு இரண்டு முறை சிறைப்பட்டார். இரண்டு ஆண்டுகள் தண்டனை அனுபவித்தார்.

இவர் அமைச்சராக பொறுப் பேற்றபோது அன்றைக்கு சர்ஜன் ஜெனரல் பதவியிலிருந்த வெள்ளை யரை நீக்கிவிட்டு இந்தியரை நியமித் தார்.

அஞ்சா நெஞ்சுடன் வாழ்ந்தார். பேச்சிலும் செயலிலும் சீர்திருத்த மும், தேசபக்தியும் இழையோட வாழ்ந்து வழிகாட்டினார்.

1951 ஆகஸ்ட் 7ஆம் நாள் மறைந்தார். பெண் விடுதலை, பெண் உரிமை, பெண்கள் மேம்பாடு இவற்றில் இவர் காட்டிய ஆர்வமும் அக்கறையும் அகில இந்தியாவே இவரைத் திரும்பிப் பார்க்க வைத்தது. (நன்றி: தீக்கதிர்)